OPC360

Metodyka OPZ360 do opracowania OPZ dla projektów IT

Opis Przedmiotu Zamówienia (OPZ) to kluczowy dokument definiujący zakres i warunki projektu IT – jego profesjonalne przygotowanie znacząco zwiększa szanse powodzenia projektu oraz chroni zamawiającego przed ewentualnym oportunizmem wykonawcy. Poniżej przedstawiono uniwersalną metodykę opracowania OPZ, która znajduje zastosowanie w projektach informatycznych zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego. Metodyka ta jest neutralna względem typu systemu i obejmuje wszystkie istotne aspekty przygotowania projektu: od zdefiniowania celów, przez organizację zespołu i zebranie wymagań, po wybór metodyki realizacji, harmonogram, umowę wdrożeniową oraz analizę ryzyk.

Metodyka OPZ360

OPZ360 to autorska metodyka przygotowania Opisu Przedmiotu Zamówienia (OPZ) dla projektów IT. Została zaprojektowana głównie z myślą o instytucjach publicznych, które chcą w sposób uporządkowany, kompletny i zgodny z najlepszymi praktykami zdefiniować zakres wdrożenia systemów informatycznych. Metodyka skupia się nie tylko na treści OPZ, ale również na procesie jego tworzenia, organizacji zespołu, przypisaniu odpowiedzialności, planowaniu testów oraz identyfikacji ryzyk i celów.

Nazwa OPZ360 podkreśla pełne, 360-stopniowe spojrzenie na projekt IT: od celów strategicznych, przez wymagania funkcjonalne i techniczne, aż po strukturę umowy, harmonogram oraz zarządzanie ryzykiem.

Cel metodyki OPZ360

Zapewnienie, że Opis Przedmiotu Zamówienia:

  • odpowiada realnym potrzebom biznesowym i technologicznym organizacji,
  • jest kompletny, mierzalny i jednoznaczny,
  • minimalizuje ryzyko nieporozumień z wykonawcą,
  • stanowi solidną podstawę do umowy i późniejszej realizacji projektu,
  • ułatwia odbiór systemu przez zdefiniowanie produktów i ich właścicieli.

Etapy metodyki OPZ360

Etap 1: Definicja celów i kontekstu projektu
Etap 2: Organizacja zespołu ds. OPZ
Etap 3: Identyfikacja i opis produktów systemu
Etap 4: Zebranie wymagań funkcjonalnych i niefunkcjonalnych
Etap 5: Opracowanie architektury docelowej i warunków technicznych
Etap 6: Dobór metodyki realizacji projektu
Etap 7: Przygotowanie realistycznego harmonogramu
Etap 8: Opracowanie struktury umowy i kryteriów odbioru
Etap 9: Analiza ryzyk projektu po stronie zamawiającego
Etap 10: Finalizacja OPZ i przygotowanie dokumentacji przetargowej

Korzyści wynikające z metodyki OPZ360

Opracowanie OPZ zgodnie z przedstawioną wcześniej metodyką przynosi szereg konkretnych korzyści – zarówno na etapie przygotowania postępowania, jak i podczas realizacji projektu IT. Oto kluczowe zalety:

1. Jasne określenie oczekiwań i celów projektu
Metodyka opiera się na precyzyjnym zdefiniowaniu celów biznesowych i mierzalnych rezultatów, co umożliwia skupienie się na rzeczywistych potrzebach organizacji. Dzięki temu system IT jest projektowany i wdrażany nie jako „technologia dla technologii”, lecz jako narzędzie do osiągania konkretnych rezultatów (np. oszczędności, automatyzacji, lepszej kontroli procesów).

2. Redukcja ryzyka nieporozumień z wykonawcą
Przejrzyste i szczegółowe OPZ ogranicza ryzyko rozbieżnych interpretacji wymagań przez różnych wykonawców. Zmniejsza to liczbę zapytań w toku postępowania, pozwala na precyzyjniejsze oferty oraz minimalizuje ryzyko sporów i dodatkowych kosztów w trakcie realizacji.

3. Lepsza jakość ofert i większa konkurencyjność postępowania
Jasno opisane funkcjonalności, produkty, harmonogram oraz wymagania techniczne sprawiają, że więcej wykonawców może realnie oszacować swoje możliwości i przygotować rzetelną ofertę. To zwiększa konkurencję, poprawia jakość ofert i może prowadzić do korzystniejszych warunków zamówienia (także cenowych).

4. Zaangażowanie kluczowych interesariuszy od początku
Włączenie właścicieli procesów i użytkowników końcowych już na etapie tworzenia OPZ przekłada się na lepsze dopasowanie systemu do rzeczywistych potrzeb. Dodatkowo, użytkownicy są bardziej zaangażowani we wdrożenie, co zwiększa szanse na akceptację i skuteczne wdrożenie systemu.

5. Uporządkowana struktura pracy nad OPZ i realizacją projektu
Zastosowanie zasad metodycznych (np. koncentracja na produktach, jasna struktura odpowiedzialności, organizacja komunikacji, eskalacji) pozwala zachować kontrolę nad procesem przygotowania OPZ oraz późniejszym wdrożeniem. Zespół projektowy działa sprawniej i szybciej identyfikuje problemy.

6. Realistyczny harmonogram i lepsze planowanie zasobów
Uwzględnienie rezerw czasowych i obowiązków po stronie zamawiającego w harmonogramie minimalizuje ryzyko opóźnień i przeciążeń zespołu. Pozwala też świadomie zaplanować kluczowe momenty projektu (np. testy akceptacyjne, szkolenia, uruchomienie produkcyjne).

7. Umowa lepiej zabezpieczająca interesy zamawiającego
Dobrze opracowane OPZ tworzy solidną podstawę dla zapisów umowy (np. zakres, harmonogram, warunki odbioru, odpowiedzialność za wady, kary umowne). Dzięki temu zamawiający zyskuje większą kontrolę nad projektem i możliwość skutecznego egzekwowania jakości.

8. Gotowość na testy akceptacyjne i łatwiejsze odbiory
Struktura OPZ oparta na produktach z przypisanymi właścicielami sprawia, że w testach końcowych wiadomo, kto odpowiada za ocenę danej funkcjonalności. Zwiększa to obiektywizm odbiorów, skraca czas testów i ogranicza spory interpretacyjne.

9. Umożliwienie efektywnego zarządzania ryzykiem
Identyfikacja ryzyk na etapie OPZ pozwala przygotować działania zapobiegawcze i reagować proaktywnie na zagrożenia. Świadomość ograniczeń po stronie zamawiającego (np. brak zasobów, opór użytkowników, zależności systemowe) zwiększa szanse na skuteczne wdrożenie.

10. Wzrost dojrzałości organizacyjnej
Zastosowanie metodyki OPZ360 buduje kompetencje wewnątrz organizacji w zakresie prowadzenia projektów IT, standaryzuje podejście i zwiększa dojrzałość procesową. W przyszłości ułatwia to realizację kolejnych projektów, negocjacje z dostawcami oraz tworzenie standardów wewnętrznych.

ERBUD

Transformacja cyfrowa dla firmy ERBUD

ERBUD, jedna z czołowych polskich grup budowlanych, w 2024 roku opracowała Strategię Transformacji Cyfrowej na lata 2025–2027, mającą na celu zwiększenie rentowności bez podnoszenia kosztów stałych. W procesie tym wspierała ją firma doradcza BPO House. Transformacja cyfrowa w ERBUD koncentruje się na zmianach organizacyjnych i usprawnieniu procesów biznesowych przy wykorzystaniu nowoczesnych technologii IT. Kluczowym elementem strategii było zaangażowanie szerokiego grona pracowników, którzy zgłosili ponad 100 pomysłów usprawnień, później pogrupowanych w większe projekty tematyczne. Każdemu projektowi przypisano harmonogram, priorytet, właściciela biznesowego oraz wstępną analizę ekonomiczną. Strategia zakłada m.in. standaryzację procesów, lepszą integrację systemów informatycznych, redukcję długu technologicznego oraz optymalizację kosztów IT. Oczekuje się, że realizacja tych działań przyczyni się do stopniowego wzrostu korzyści ekonomicznych i poprawy wyników finansowych firmy. Więcej -> Strategia Transformacji Cyfrowej w ERBUD

Dług technologiczny w projektach informatycznych

Dług technologiczny w projektach informatycznych (IT) to metafora, która odnosi się do konsekwencji wyboru krótkoterminowych, łatwych rozwiązań technologicznych, które mogą generować dodatkowe koszty i utrudniać dalszy rozwój systemu w przyszłości. Dług technologiczny może wynikać z różnych czynników, takich jak zastosowanie przestarzałych technologii, brak dokumentacji kodu, niskiej jakości kod, brak przestrzegania najlepszych praktyk programistycznych lub cięcia kosztów kosztem jakości technicznej.

Główne cechy długu technologicznego to:

  1. Łatwe, ale niedoskonałe rozwiązania: Decyzje technologiczne podejmowane w celu szybkiego rozwiązania problemu, które nie są optymalne lub nie przewidują przyszłych potrzeb.
  2. Zwiększone koszty utrzymania: Rozwiązania tymczasowe mogą wymagać ciągłej konserwacji, aktualizacji i napraw, co zwiększa koszty utrzymania systemu.
  3. Spowolniony rozwój: Dług technologiczny może utrudniać dalszy rozwój systemu, ponieważ wymaga naprawienia istniejących problemów i dostosowania architektury do nowych wymagań.
  4. Ryzyko awarii: Technologie lub fragmenty kodu obarczone długiem technologicznym mogą być bardziej podatne na awarie lub problemy związane z bezpieczeństwem.
  5. Niska efektywność i wydajność: Dług technologiczny może prowadzić do systemów o niskiej wydajności i efektywności, co negatywnie wpływa na użytkowników końcowych i doświadczenie klienta.
  6. Trudności zespołu: Zespół może napotykać trudności w zrozumieniu i utrzymaniu kodu związanego z długiem technologicznym, co może prowadzić do obniżenia morale i wydajności.

Rozpoznanie i zarządzanie długiem technologicznym jest istotne dla zapewnienia trwałej i skalowalnej architektury systemów informatycznych. Wymaga to świadomego podejścia do podejmowania decyzji technologicznych oraz inwestowania czasu i zasobów w redukcję istniejącego długu technologicznego poprzez jego świadomą identyfikacje, aktualizację technologii i wdrażanie najlepszych i dojrzałych praktyk IT.

 

Przykład wdrożenia systemu ERP w którym pojawił się dług technologiczny

Firma decydująca się na wdrożenie systemu ERP kierowała się w swym wyborze jedynie ceną wdrożenia bez uwzględnienia kompetencji i doświadczenia dostawcy. 

Podczas wdrożenia systemu ERP Business Central firma zdecydowała się na realizacje ograniczonej migracji danych (tj. bez zwrócenia szczególnej uwagi na jakość migrowanych danych) z poprzedniego systemu, co spowodowało brak kompletności i spójności danych w nowym systemie. Zespół projektowy zignorował dostosowanie procesów biznesowych do najlepszych praktyk rekomendowanych przez Business Central, co spowodowało konieczność wprowadzenia niestandardowych rozwiązań (tj. wykonanie zmian programistycznych, gdzie można byłoby skastomizować funkcjonalności poprzez standardowe parametry systemu), które były trudne do utrzymania. Programiści zdecydowali się na szybkie dostosowanie interfejsu użytkownika, ale nie skupili się na optymalizacji kodu, co spowodowało spadek wydajności systemu. Zespół IT maksymalnie ograniczył konieczność przeprowadzenia szkoleń dla pracowników, co doprowadziło do niewłaściwego wykorzystania systemu i oporu wśród użytkowników. Zespół projektowy nie zapewnił odpowiedniej dokumentacji procesów biznesowych, co utrudniło zrozumienie działania systemu i skuteczne szkolenie nowych pracowników. Brak regularnego wsparcia technicznego spowodował, że problemy techniczne pozostawały nierozwiązane przez długi czas, co negatywnie wpłynęło na działalność firmy. Brak monitorowania i analizy wydajności systemu ERP Business Central spowodował, że problemy wydajnościowe nie zostały zidentyfikowane i rozwiązane na czas. W rezultacie firma zaniedbała potencjał systemu ERP Business Central i doświadczyła problemów z wydajnością, integralnością danych i akceptacją użytkowników.

 

Jak sobie poradzić z długiem technologicznym? 

Rozwiązanie problemu długu technologicznego wymaga systematycznego podejścia i zaangażowania wszystkich zainteresowanych stron. Oto kilka kroków, które można podjąć w celu zarządzania długiem technologicznym:

  1. Identyfikacja długu technologicznego: Pierwszym krokiem jest zrozumienie, gdzie występuje dług technologiczny w systemie lub aplikacji. Może to wymagać przeglądu kodu, analizy architektury systemu i rozmów z zespołem technicznym.
  2. Priorytetyzacja obszarów do poprawy: Po zidentyfikowaniu długu technologicznego należy ustalić, które obszary wymagają najpilniejszej uwagi i poprawy. Mogą to być obszary związane z bezpieczeństwem, wydajnością, czytelnością kodu, skalowalnością itp.
  3. Wypracowanie planu działania: Następnie należy opracować plan działania, który określi konkretne kroki do podjęcia w celu rozwiązania długu technologicznego. Plan może obejmować refaktoryzację kodu, aktualizacje technologii, wdrożenie testów automatycznych, szkolenie zespołu, itp.
  4. Przydział zasobów: W celu skutecznego rozwiązania długu technologicznego należy przypisać odpowiednie zasoby, w tym czas, ludzi i budżet. Konieczne może być również zabezpieczenie wsparcia ze strony kierownictwa.
  5. Refaktoryzacja kodu: Przeprowadzenie refaktoryzacji kodu jest często kluczowym krokiem w zarządzaniu długiem technologicznym. Polega to na restrukturyzacji istniejącego kodu w taki sposób, aby był bardziej czytelny, modułowy i łatwiejszy w utrzymaniu.
  6. Regularne aktualizacje: Ważne jest regularne aktualizowanie technologii, frameworków i bibliotek używanych w projekcie, aby uniknąć opóźnień w utrzymaniu i dostępie do najnowszych funkcji i zabezpieczeń.
  7. Testowanie i monitorowanie: Systematyczne testowanie kodu i monitorowanie wydajności systemu są kluczowe dla zapewnienia, że wprowadzone zmiany są skuteczne i nie powodują nowych problemów.
  8. Szkolenie personelu: Zapewnienie szkoleń dla członków zespołu technicznego w zakresie najlepszych praktyk programistycznych, nowych technologii i narzędzi jest istotne dla zapewnienia, że dług technologiczny nie będzie się ponownie gromadził.
  9. Kontrola i zarządzanie: Konieczne jest utrzymanie świadomości długu technologicznego i ciągłe monitorowanie postępów w jego rozwiązywaniu. Regularne przeglądy i raportowanie mogą pomóc w śledzeniu postępów i dostosowywaniu strategii w razie potrzeby.
  10. Kultura ciągłego doskonalenia: Wreszcie, ważne jest budowanie kultury organizacyjnej, która promuje ciągłe doskonalenie i świadomość technologiczną. Działania takie jak retrospektywy projektów i zachęty do zgłaszania sugestii na temat poprawy technicznej mogą pomóc w zapobieganiu powstawaniu nowego długu technologicznego.

IT

Dlaczego asymetria informacji w projektach IT ma znaczenie?

Asymetria informacji w projektach IT odnosi się do sytuacji, w której jedna strona transakcji dostawca lub odbiorca ma więcej lub lepsze informacje niż druga. Dostawca systemów IT ma więcej informacji o proponowanym rozwiązaniu oraz sposobie jego wdrożenia, klient ma więcej informacji o swoich wymagań biznesowych wobec systemu IT. Przykładowo asymetria informacji u klienta może wynikać z deficytu informacji w m.in. następujących obszarach: 

1. Całkowite koszty utrzymania systemu  (ang. TCO) dla całego cyklu życia projektu z perspektywy klienta, 

2. Możliwość zmiany kodu programistycznego przez klienta w kontekście praw intelektualnych do kupowanego systemu oraz przekazywanych kodów źródłowych, 

3. Zakres możliwości kastomizacji systemu, 

4. Czarnych skrzynek zawierających algorytmy, funkcje oprogramowania do którego klient nie ma dostępu a otrzymuje jedynie końcowy rezultat. 

5. Sposoby transferu wiedzy od dostawcy do klienta, 

6. Sposoby licencjonowania oprogramowania. 

Asymetria informacji jest zjawiskiem dynamicznym i może się zmieniać w trakcie realizacji projektu.  W kontekście projektów informatycznych asymetria informacji może mieć znaczenie z kilku powodów:

1. Decyzje oparte na niepełnej wiedzy: Asymetria informacji może prowadzić do podejmowania decyzji na podstawie niepełnej wiedzy. Strona, która dysponuje większą ilością informacji, może mieć przewagę w podejmowaniu decyzji strategicznych, co może wpływać na powodzenie projektu.

2. Ryzyko planowania: Asymetria informacji może wprowadzać ryzyko w procesie planowania projektu. Jeśli zespół projektowy nie ma pełnej wiedzy o wymaganiach, celach czy potencjalnych problemach, plany projektowe mogą być niewystarczające lub niewłaściwie dostosowane do rzeczywistych warunków.

3. Trudności w zarządzaniu projektami: Asymetria informacji może sprawić, że zarządzanie projektem staje się trudniejsze. Brak transparentności w przekazywaniu informacji między zespołem projektowym a interesariuszami może prowadzić do konfuzji, nieporozumień i błędów w trakcie realizacji projektu.

4. Niezrozumienie oczekiwań klienta: Jeśli występuje asymetria informacji między klientem a zespołem projektowym, może to prowadzić do niezrozumienia oczekiwań klienta. Może to skutkować dostarczeniem produktu, który nie spełnia rzeczywistych potrzeb klienta.

5. Konflikty w zespole: Asymetria informacji wewnątrz zespołu projektowego może prowadzić do konfliktów i niesprawności. Jeśli nie wszyscy członkowie zespołu mają dostęp do tych samych informacji, może to prowadzić do niejednolitego zrozumienia celów projektu i ról poszczególnych osób.

W związku z tym, zarządzanie asymetrią informacji w projektach IT jest kluczowe. Wdrażanie efektywnych mechanizmów komunikacji, transparentności i dzielenia się informacjami może pomóc w minimalizowaniu negatywnego wpływu asymetrii na przebieg projektu. Otwarta komunikacja i dostęp do kluczowych informacji są kluczowe dla sukcesu projektu informatycznego. Istotnym sposobem redukcji asymetrii informacji jest zaangażowanie zewnętrznych konsultantów, którzy mogą pomóc w podejmowaniu właściwych decyzji zarówno na etapie wyboru systemu i dostawcy jak również w trakcie realizacji wdrożenia.